BEYRUT – Papa Leo XIV, üç günlük pastoral Lübnan ziyaretini salı günü noktaladı. Ziyaretin son halkasını, kıyı şeridinde düzenlenen devasa bir ayin ve 2020'deki Beyrut Limanı patlamasının merkez üssünde gerçekleştirilen sessiz, derin bir dua oluşturdu. "Neşe ve barış" misyonu olarak çerçevelenen bu hac yolculuğu, ülkenin derin travmalarıyla doğrudan yüzleşti. Papa, patlamayla ilgili hesap sorulmasını talep etti ve ekonomik çöküş ile siyasi durgunluk ortasında ulusal bir diriliş çağrısı yaptı.
Ziyaretin en dokunaklı anı, patlamanın izlerinin hâlâ silinmediği limanda yaşandı. Papa, enkazın ortasında derin bir tefekküre daldı. Ardından, felakette sevdiklerini kaybeden Cecile Roukoz ve Tatiana Hasrouty gibi yakınlarını yitirmiş aile fertleriyle özel olarak bir araya geldi. Bu buluşma, usulüne uygun depolanmamış amonyum nitratın patlamasıyla yüzlerce kişinin hayatını kaybettiği, başkentin geniş bir bölümünün harap olduğu facianın üzerinden beş yıl geçmesine rağmen, adalet arayışının hâlâ sonuçsuz kaldığını bir kez daha gözler önüne serdi. Hiçbir yetkili yargı önüne çıkarılmadı; yerel soruşturma, halk ve uluslararası gözlemciler tarafından sıkça kınanan siyasi müdahalelerle sürekli sekteye uğratıldı.
Beyrut sahil şeridinde toplanan, sayıları 120.000 ila 150.000 arasında tahmin edilen inanç kalabalığına hitap ettiği vaazında Papa Leo XIV, üst üste binen krizlerin açtığı "derin yaralara" değindi. Lübnan, dünyanın en ağır ekonomik çöküşlerinden biri, yaygın yoksulluk ve kronik ihmalkârlık ve yolsuzlukla suçlanan bir yönetici sınıfıyla boğuşuyor. "Lübnan, ayağa kalk. Adalet ve kardeşliğin yurdu ol" diye seslenen Papa, manevi umut mesajını, toplumsal başarısızlıkları açık yüreklilikle tanıyan bir bakışla ilmek ilmek işledi. Onun sözleri, hem manevi teselli hem de elle tutulur siyasi değişim özlemi çeken bir halkta yankı buldu.
Patlama kurbanlarının aileleri için papalık görüşmesi, kararlı mücadelelerinin önemli, sembolik bir yankı bulması anlamına geldi. Cecile Roukoz, görüşmenin ardından, "Adalet için sesini yükselttiğini biliyoruz ve biz de kardeşlerimiz ve bu patlamanın tüm kurbanları için adalete ihtiyacımız var" ifadelerini kullandı. Papa'nın açık adalet talebi, trajedinin resmi sorumlularının yargılanmaktan kaçınmasını sağlayan, prosedürel gecikmeler ve yasal dokunulmazlıklarla karakterize edilen cezasızlık kültürüne meydan okuyor.
Analistler, ziyaretin etkisinin güçlü sembolizmi ve parçalanmış bir toplumu geçici de olsa bir araya getirmesinde yattığını belirtiyor. Son ayine katılımın büyüklüğü, yerel siyaset sahnesinde bulunmayan toplumsal umuda ve ahlaki liderliğe duyulan yaygın özlemi gösterdi. Papa'nın etkisi öncelikle manevi olsa da, bu net tutum, liman faciasına ilişkin şeffaf ve engelsiz bir soruşturma yürütülmesi yönündeki uluslararası çağrıları güçlendiriyor.
Nihayetinde Papa Leo XIV'in ayrılışı, toplu bir tefekkür anıyla desteklenen ancak günlük mücadelenin sert gerçekliğine geri dönen, bir yol ayrımındaki ülkeyi geride bırakıyor. Bu hac yolculuğu, Lübnan halkının sarsılmaz inancı ile kurumlarının derin başarısızlıkları arasındaki çarpıcı tezadı vurgulayarak, liman patlaması kurbanları için adaleti, gelecekteki her türlü ulusal yeniden doğuşun vazgeçilmez temel taşı olarak çerçeveledi.