Η κυβέρνηση της Κύπρου προχωρά σε μια σειρά από ανασχηματισμούς στον κλάδο του κτιρίου, θέτοντάς τον ως ακρογωνιαίο λίθο για την ευρύτερη οικονομική ανθεκτικότητα του νησιού. Ο Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης αποκάλυψε το σχέδιο δράσης σε μια πρόσφατη βιομηχανική συγκέντρωση, υποστηρίζοντας την ανάγκη δημιουργίας ενός απλοποιημένου και διαφανέστερου ρυθμιστικού πλαισίου. Αυτή η ωθήση προς τον εκσυγχρονισμό ξεδιπλώνεται παράλληλα με μια άλλη, ισχυρή πρόκληση: την απαίτηση του εργατικού κινήματος για ουσιαστική αναθεώρηση του κατώτατου μισθού, θέτοντας τα θεμέλια για ένα πολυδιάστατο πολιτικό διάλογο.
Μιλώντας στα μέλη της ομοσπονδίας των εργολάβων, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης πλαίσιασε τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες ως άμεση απάντηση τόσο στις οικονομικές αντιξοότητες όσο και στις εγχώριες ανάγκες. Τόνισε ότι, παρά τον ασταθή διεθνή γεωπολιτικό χάρτη, η οικονομική απόδοση της Κύπρου παραμένει γερή, ένα επίτευγμα που – όπως υποστήριξε – μπορεί να ζηλεύουν και μεγαλύτερες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Οι προτεινόμενες αλλαγές είναι πολύπλευρες και στοχεύουν στην επιτάχυνση της υλοποίησης έργων και στην αντιμετώπιση του δημοσιονομικού τετραγώνου του κύκλου, του προβλήματος της προσιτής στέγασης. Μια σημαντική φορολογική παρέμβαση είναι η προγραμματισμένη μείωση του φόρου άμυνας, ο οποίος αναμένεται να πέσει από 17% σε μόλις 5%, με το σχέδιο νόμου να υποβάλλεται στη Βουλή πριν το τέλος του έτους.
Αυτή, όμως, η αφήγηση της οικονομικής επιτυχίας αμφισβητείται στο πεδίο της πραγματικότητας από τους εργατικούς φορείς. Το ΠΕΟ, μέσω του ερευνητικού του οργάνου INEK ΠΕΟ, δημοσίευσε μια κατατοπιστική ανάλυση που αντιτίθεται στην κυβερνητική αφήγηση. Η μελέτη υποστηρίζει ότι τα οφέλη της οικονομικής ανάπτυξης δεν έχουν κατανεμηθεί δίκαια, αφήνοντας την εργατική τάξη πίσω. Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, η Κύπρος είναι μία από τις τέσσερις μόνο χώρες-μέλη της ΕΕ όπου το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που πηγαίνει στην εργασία είναι κάτω από το 50%. Παρόλο που οι πραγματικοί μισθοί έχουν δείξει μια μικρή αύξηση σε σχέση με το παρελθόν, η έκθεση υποστηρίζει ότι αυτή η ανάκαμψη είναι ανεπαρκής για να αντιστρέψει τη μακροχρόνια τάση της μετατόπισης του εισοδήματος μακριά από τους μισθωτούς.
Τα στοιχεία του ινστιτούτου αποτελούν τη βάση για δύο τολμηρές απαιτήσεις: αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 28% για να ευθυγραμμιστεί με το επίπεδο ανάπτυξης της χώρας, και κατά 26% με βάση τα κέρδη παραγωγικότητας. Η Γενική Γραμματέας του ΠΕΟ, Σωτηρούλα Χαραλάμπους, τάσσεται υπέρ αυτών των συμπερασμάτων. Η έκθεση αμφισβητεί άμεσα ένα κοινό οικονομικό αφήγημα, δηλώνοντας ότι ο αυτόματος συνδέσμος των μισθών με τον πληθωρισμό είναι «ψευδής», καθώς αγνοεί άλλους κρίσιμους παράγοντες σχηματισμού των τιμών, «ιδίως τα περιθώρια κέρδους, τα οποία δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα».
Η ταυτόχρονη προώθηση αυτών των δύο ατζεντών – των κυβερνητικών ανασχηματισμών και των συνδικαλιστικών απαιτήσεων – δημιουργεί μια καίρια καμπή για την κυπριακή οικονομία. Η εστίαση της κυβέρνησης στο να διεγείρει τον κλάδο της κατασκευής μέσω απελευθέρωσης και φορολογικών κινήτρων, στοχεύει σε ένα πιο φιλικό κλίμα για επενδύσεις. Αντίθετα, η πρόταση των συνδικάτων, εάν εφαρμοστεί, θα ανέβασε σημαντικά το λειτουργικό κόστος για τις επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του κλάδου που η κυβέρνηση προσπαθεί να ενισχύσει. Το αποτέλεσμα αυτής της αλληλεπίδρασης θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την ανταγωνιστικότητα, την κοινωνική συνοχή και την τελική κατανομή των – όσο και να ταυτιστούν – οικονομικών κερδών της χώρας.