Η κατάσταση στο κυπριακό ποδόσφαιρο βρίσκεται, για ακόμη μία φορά, σε τροχιά σύγκρουσης. Μετά τα βίαια επεισόδια μεταξύ οπαδών στη Λεμεσό, ο αέρας γέμισε κατεβατά, καθώς η Κυπριακή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΚΟΠ) και η Αστυνομία ανταλλάσσουν… ευγενικές πιέτες, αφήνοντας το κακό στοίχημα να κρέμεται πάνω από το γήπεδο. Οι κάδροι της βίας, που δεν λείπουν ποτέ από τέτοιες αναμετρήσεις, έδωσαν αφορμή για μια δημόσια ρήξη, η οποία φέρνει στο προσκήνιο την αιώνια διαμάχη: ποιος έχει το τελευταίο λόγο στην ασφάλεια ενός αγώνα;
Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΚΟΠ, είχε γίνει το «σύνηθες τζάτζαλο» μεταξύ των αρμοδίων της και της Αστυνομίας, με στόχο να καλυφθούν όλες οι τρύπες του ασφαλιστικού πλάνου για το ντέρμπι ΑΕΛ – Απόλλων. Οι συζητήσεις, όπως λέει, είχαν ολοκληρωθεί και όλα ήταν έτοιμα. Ωστόσο, την ώρα του αλέστου, η Αστυνομία – πάντα σύμφωνα με την Ομοσπονδία – άλλαξε ξαφνικά τα σχέδιά της, προτείνοντας είτε δραστικά λιγότερους φιλάθλους, είτε κλειστό απρόσιτα το γήπεδο. Μια κίνηση που, φαίνεται, γκρέμισε το σκαριό που είχαν στηρίξει και από τα δύο μέρη.
Η ΚΟΠ, βγαίνοντας σε δημόσια θέση, προσπάθησε να πάρει τον λευκό πίνακα. Από τη μία, καταδίκασε τα επεισόδια με τα συνηθισμένα «δεν ταυτιζόμαστε» και «δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο», και από την άλλη, έριξε την ευθύνη στις αλλαγές της Αστυνομίας. Σε μια προσπάθεια να μην μείνει με το σκούρο, ανακοίνωσε αμέσως μέτρα για τον επαναλαμβανόμενο αγώνα της Κυριακής: εισιτήρια ελεγχόμενα, καμία πώληση στα ταμεία, μόνο προπώληση. Μια λύση που μοιάζει με «ήπιη» εκδοχή της αστυνομικής πρότασης.
Από την πλευρά της, η Αστυνομία διατηρεί – προς το παρόν – μια «βουλή γεμάτη κόκκαλα». Δεν έχει απαντήσει δημόσια στις συγκεκριμένες κατηγορίες, αν και είναι κοινό μυστικό ότι σε τέτοια ντέρμπι η προσεκτική ανάγνωση του αγώνα είναι το Α και το Ω. Η Κύπρος, με τα έντονα χρώματα και τις φανατισμένες ομάδες, δεν είναι ξένη σε επεισόδια. Οι αρχές έχουν μάθει να χορεύουν στο χείλος του κρατήρα, ισορροπώντας ανάμεσα στη διασφάλιση της δημόσιας τάξης και στο δικαίωμα των φιλάθλων να υποστηρίξουν τις ομάδες τους.
Σε μια προσπάθεια να μην τσακωθούν μπροστά στους πάντες, η ΚΟΠ κάλεσε για συζήτηση τους προέδρους των δύο ομάδων και εκπροσώπους της Αστυνομίας. Στόχος: να βρεθεί ένας τρόπος να μιλήσουν όλοι την ίδια γλώσσα. Είναι μια κίνηση που δείχνει ότι η επικοινωνία, αυτή η «μεγάλη ένδεια» του κυπριακού ποδοσφαίρου, έχει σπάσει και πρέπει να επιδιορθωθεί.
Το μεγάλο ερώτημα που παραμένει είναι το εξής: Πόσες φορές ακόμη θα ζήσουμε τον ίδιο κύκλο; Επεισόδια, καταδίκη, ρήξη μεταξύ αρχών, και στο τέλος μια πρόχειρη λύση για να περάσει ο αγώνας; Τα μέτρα για την καταπολέμηση της βίας (διαχωρισμός οπαδών, απαγόρευση πώλησης αλκοόλ, κάμερες) φαίνεται να μην αρκούν, όταν λείπει η βασική προϋπόθεση: η εμπιστοσύνη και ο συντονισμός μεταξύ των φορέων που έχουν την ευθύνη.
Μένει να δούμε αν η συζήτηση της Κυριακής θα φέρει καρπούς, ή αν θα είναι ακόμη μία συζήτηση κουφού. Το ποδόσφαιρο, αυτό το πάθος που μπορεί να ενώσει και να χωρίσει, αξίζει καλύτερη μοίρα από το να είναι αιώνια ομόζυγο της βίας και της γκρίνιας.