Η επιμονή της Δημοκρατίας να αποκαλύπτει, ακόμη και όταν πικραίνει. Η Επιτροπή Εποπτείας της Βουλής των Αντιπροσώπων, υπό Δημοκρατική πλειοψηφία, άνοιξε ένα νέο, εντελώς προβληματικό, συρτάρι. Δημοσίευσε μια νέα δόση φωτογραφιών από τα αρχεία της περιουσίας του Jeffrey Epstein, του καταδικασμένου εγκληματία σεξουαλικής κακοποίησης που εξακολουθεί να μαστίζει την συνείδηση της παγκόσμιας ελίτ. Οι εικόνες, κομμάτι ενός τεράστιου αρχείου που διερευνά το Κογκρέσο, παρουσιάζουν γνωστά πρόσωπα από την πολιτική, τις επιχειρήσεις και την αριστοκρατία σε κοινωνικές συναθροίσεις. Η επιτροπή έσπευσε να δηλώσει ότι η απλή παρουσία σε μια φωτογραφία δεν αποδεικνύει ενοχή, μια διατύπωση που χάθηκε αμέσως μέσα στον πολιτικό κυκεώνα που ξέσπασε.
Σύμφωνα με τον Δημοκρατικό Γερουσιαστή Robert Garcia, η διαδικασία είναι μακρά και μεθοδική: «πάνω από 95.000 φωτογραφίες» έχουν ζητηθεί με δικαστική εντολή από τις ιδιοκτησίες του Έπστιν, με νέες δόσεις να αναμένονται «στις επόμενες μέρες και εβδομάδες». Αυτή η κοινοβουλευτική έρευνα πηγαίνει παράλληλα με την υποχρεωτική, από δικαστική απόφαση, δημοσίευση εγγράφων από το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ μέσα στον μήνα. Η σύγκλιση αυτών των αποκαλύψεων εγγυάται ότι το δίκτυο του νεκρού χρηματοδότη θα παραμείνει στο προσκήνιο, τόσο της δικαστικής όσο και της δημόσιας εξέτασης.
Οι φωτογραφίες – σχεδόν εκατό σε δύο δόσεις – είναι ιδιαίτερα δηκτικές. Απεικονίζουν τον Έπστιν δίπλα σε πρώην προέδρους όπως ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Μπιλ Κλίντον, τον ιδρυτή της Microsoft Μπιλ Γκέιτς, τον Βρετανό πρίγκιπα Ανδρέα και τον πρώην στρατηγό του Τραμπ, Στιβ Μπάνον. Μια γνωστή εικόνα από μια παράσταση της Victoria's Secret το 1997 με τον Τραμπ αναδύθηκε ξανά. Η λευκή Οικία απάντησε άμεσα, χαρακτηρίζοντας την όλη ενέργεια ως «απάκη των Δημοκρατικών», κάτι που αποτυπώνει το έντονα πολωμένο κλίμα.
Ταυτόχρονα, μια άλλη αποκάλυψη ρίχνει φως στο πώς ο Έπστιν χειριζόταν τη δημόσια εικόνα του. Το 2007, ένας δημοσιογράφος της New York Times, Landon Thomas Jr., του πρότεινε με email να του δώσει συνέντευξη, συμβουλεύοντάς τον: «Η γνώμη μου είναι ότι όσο πιο γρήγορα προχωρήσεις και ορίσεις εσύ την ιστορία και το ποιος είσαι, στις δικές σου συνθήκες, στον NYT, τόσο το καλύτερο για σένα». Αυτό το μήνυμα αποκαλύπτει την πρόσβαση που είχε σε σημαντικά μέσα ενημέρωσης, ενισχύοντας το ερώτημα: πώς κατάφερνε να διατηρεί τη θέση του στην υψηλή κοινωνία, ακόμη και όταν οι κατηγορίες έγιναν δημόσιες;
Το αμέσιο αποτέλεσμα είναι διπλό. Από τη μια, εντείνει την άβολη επίσκεψη στις κοινωνικές συναναστροφές των ισχυρών, τροφοδοτώντας την αφήγηση για μια ελίτ που λειτουργεί υπό διαφορετικούς κανόνες. Από την άλλη, εγχέει ένα ισχυρό πολιτικό στοιχείο σε μια δικαστική διαδικασία. Οι εικονιζόμενοι αρνούνται κατηγορηματικά κάθε γνώση ή συμμετοχή στις εγκληματικές πράξεις του Έπστιν. Ωστόσο, οι φωτογραφίες, ως μαρτυρίες μιας κοινωνικότητας που τώρα φαίνετε μολυσμένη, επιμένουν και διαιωνίζουν την αίσθηση της δυσπιστίας.
Το επεισόδιο Έπστιν δεν κλείνει. Αντιθέτως, με τις συνεχείς αποκαλύψεις από το Κογκρέσο και το Υπουργείο Δικαιοσύνης, αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο παραμένει ζωντανό. Δεν είναι πλέον μόνο μια υπόθεση εγκλήματος, αλλά ένας καθρέφτης που ανακλά τις ανισότητες, την πρόσβαση και την ασυλία. Και σε αυτόν τον καθρέφτη, η πολιτική και η δικαιοσύνη παλεύουν να αποτυπώσουν μια αλήθεια που, φαίνεται, πολλοί προτιμούν να κρατήσουν στο σκοτάδι.