Οι συναντήσεις της εβδομάδας στη Λευκωσία, μεταξύ ηγετών και διεθνών μεσολαβητών, αποτυπώνουν με ακρίβεια το παράδοξο της κυπριακής διαδικασίας: μια συνεχιζόμενη πολιτική αδιέξοδο, που ωστόσο φιλοξενεί μια πρακτική, τεχνική συνεργασία σε θέματα καθημερινής σημασίας. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, και ο ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας, Τουφάν Ερχουρμάν, περπατούν μια λεπτή γραμμή, αναζητώντας κοινό έδαφος εκεί που η μεγάλη πολιτική συμφωνία απουσιάζει.
Το πλαίσιο παραμένει γνωστό. Οι θεμελιώδεις διαφορές για το καθεστώς ασφαλείας, τη διακυβέρνηση και την κυριαρχία σε μια ενδεχόμενη επανενωμένη Κύπρο είναι ακόμα χάσμα. Ωστόσο, και οι δύο πλευρές επέλεξαν να προχωρήσουν σε συγκεκριμένες συμφωνίες που αγγίζουν άμεσα τη ζωή των κατοίκων. Συμφωνήθηκε η εντατικοποίηση των εργασιών για τη βελτίωση των διαβατηρίων ελεγχών και για το κοινό έργο επεξεργασίας λυμάτων στη Μιά Μηλιά. «Μικρά, αλλά πραγματικά βήματα», τα χαρακτήρισε ο Ερχουρμάν, παραδεχόμενος έμμεσα το όριο τους.
Ένα ιδιαίτερα σημαντικό τεχνικό θέμα που συζητήθηκε με τον απεσταλμένο της ΕΕ, Γιόχανες Χαν, είναι το χρονικό όριο για την οριστικοποίηση της Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) για το χαλούμι. Οι πηγές μιλούν για στόχο το τέλος Ιανουαρίου, ένα ζήτημα οικονομικής ζωτικής σημασίας για παραγωγούς και από τις δύο κοινότητες. Παράλληλα, η συζήτηση για την ένταξη της Δημοκρατίας της Κύπρου στο Σένγκεν και οι επιπτώσεις της για τις μετακινήσεις στο βόρειο τμήμα, παραμένουν στο τραπέζι, πάντα υπό το φως της απόσπασης της τουρκοκυπριακής κοινότητας από την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Η πολιτική πρόταση της πλευράς του Ερχουρμάν για μια τετρασυλλογική μεθοδολογία επανεκκίνησης των συνολικών διαπραγματεύσεων βρήκε, όπως αναμενόταν, μερική μόνο αποδοχή. Το πολιτικό τοπίο παραμένει παγωμένο, με την πενταμερή διάσκεψη των εγγυητριων δυνάμεων, που στοχεύει για του χρόνου, να κρέμεται ως ο επόμενος δοκιμαστικός ντόρος.
Σε μια συγκινητική και συμβολική κίνηση, οι δύο ηγέτες πραγματοποίησαν από κοινού επίσκεψη στο ανθρωπολογικό εργαστήριο της Επιτροπής Αγνοουμένων (CMP). Εκεί, ο Ερχουρμάν έδωσε τον τόνο: «Είναι καθήκον μας να στηρίξουμε το έργο της CMP και να αποτρέψουμε την πολιτικοποίηση αυτών των εργασιών. Μοιράζομαι τον πόνο όλων των συγγενών των αγνοουμένων, Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, με όλη μου την καρδιά».
Η εικόνα λοιπόν είναι ξεκάθαρη. Η Κύπρος προχωρά με δισκοπήματα. Κάθε τεχνική συμφωνία, κάθε κοινή επίσκεψη, είναι ένα μικρό γεφύρι που χτίζεται πάνω σε έναν πολιτικό γκρεμό ασύλληπτου βάθους. Το ερώτημα παραμένει: μπορούν αυτά τα «μικρά, αλλά πραγματικά βήματα» να δημιουργήσει την απαραίτητη εμπιστοσύνη ώστε το επόμενο μεγάλο άλμα να μην φαίνεται ως απύθμενο; Η απάντηση θα δοθεί, ίσως, στην επόμενη μεγάλη διεθνή συνάντηση, όπου οι τεχνικές λύσεις θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το βάρος της ιστορίας και της γεωπολιτικής.