Σε καθοριστική καμπή φαίνεται να βρίσκεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, με τους Ευρωπαίους ηγέτες να κινητοποιούνται για να ενισχύσουν τη θέση του Κιέβου, εν μέσω νέων διπλωματικών εξελίξεων γύρω από ένα αμφιλεγόμενο αμερικανικό σχέδιο ειρήνης. Ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι βρίσκεται σε διπλωματικό μαραθώνιο, περνώντας από το Λονδίνο και τις Βρυξέλλες, σε μια προσπάθεια να σφραγίσει την αλληλεγγύη των κύριων συμμάχων. Η κίνηση αυτή έρχεται σε μια στιγμή έντονης αβεβαιότητας, με δημόσια κριτική από τον Αμερικανό πρόεδρο να ωθεί τους ευρωπαϊκούς εταίρους να επιδείξουν ακλόνητη στήριξη.
Η ένταση επικεντρώνεται σε ένα λεπτομερές σχέδιο ειρήνης, που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και προτάθηκε αρχικά τον Νοέμβριο. Οι ουκρανικές αρχές πέρασαν τρεις ημέρες στη Φλόριντα την περασμένη εβδομάδα, διαπραγματευόμενες τροποποιήσεις στο κείμενο, το οποίο – σύμφωνα με πληροφορίες – προέβλεπε την ανάσυρση των δυνάμεων του Κιέβου από ανατολικά εδάφη που κατέχονται τώρα από τη Ρωσία. Ο ίδιος ο Ζελένσκι επιβεβαίωσε ότι μια αναθεωρημένη ουκρανική εκδοχή, συμπυκνωμένη από 28 σε 20 σημεία, θα υποβληθεί στους Αμερικανούς. «Η διάθεση των Αμερικανών, κατ' αρχήν, είναι να βρεθεί ένας συμβιβασμός», δήλωσε, προσθέτοντας όμως: «Φυσικά, υπάρχουν περίπλοκα ζητήματα που αφορούν την επικράτεια, και εκεί δεν έχει βρεθεί ακόμη συμβιβασμός».
Η Κρεμλίνο, παρατηρώντας αυτές τις εξελίξεις, φαίνεται να αντιλαμβάνεται μια μετατόπιση στις δυτικές θέσεις. Ένας εκπρόσωπος της ρωσικής κυβέρνησης σημείωσε ότι οι πρόσφατες ρυθμίσεις στην αμερικανική στρατηγική φαίνεται να ευθυγραμμίζονται, σε ορισμένα σημεία, με τις δικές της απόψεις, γεγονός που ανοίγει νέες προοπτικές για τα διπλωματικά της στόχους. Αυτή η αντίληψη προσθέτει ένα νέο στρώμα πολυπλοκότητας στη συμμαχική συντονισμένη δράση, καθώς οι ευρωπαϊκές χώρες επιδιώκουν να παρουσιάσουν ενιαίο μέτωπο, χωρίς ωστόσο να ασκήσουν άθελά τους πίεση στο Κίεβο για μια δυσμενή συμφωνία.
Το άμεσο αποτέλεσμα είναι ένα διπλωματικό αδιέξοδο, που περιστρέφεται γύρω από την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα. Η Ουκρανία επιμένει στην απόλυτη άρνηση παραχώρησης οποιουδήποτε διεθνώς αναγνωρισμένου εδάφους της – μια αρχή που οι ευρωπαϊκοί σύμμαχοί της υποστηρίζουν δημόσια. Κατά συνέπεια, η ευρωπαϊκή στρατηγική εστιάζει φαίνεται στην ενίσχυση της στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας, για να δυναμώσει τη θέση της Ουκρανίας τόσο στο πεδίο της μάχης, όσο και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Καθώς η ειρηνευτική διαδικασία παραμένει σε αδιέξοδο, το δίκτυο συμμαχικής στήριξης δοκιμάζεται. Ο διπλωματικός μαραθώνιος του Ζελένσκι εξυπηρετεί έναν διπλό στόχο: να ενθαρρύνει και να συσπειρώσει τους εταίρους, και ταυτόχρονα να βρει την πορεία στον οδόντιστο δρόμο ανάμεσα στη διατήρηση της πολεμικής προσπάθειας και την αναζήτηση μιας δίκαιης και βιώσιμης ειρήνης. Η επόμενη κίνηση, τόσο στο γεωπολιτικό σκακιέρα όσο και στα πεδία των μαχών, θα καθορίσει αν αυτή η κρίσιμη καμπή θα οδηγήσει σε αδιέξοδο ή σε μια νέα πραγματικότητα.