**Καλογκί, Νότιο Κορντοφάν.** Στη σκιά μιας ξεχασμένης πόλης, όπου ο ήλιος καίει την ελπίδα, ένα παιδικό χαμόγελο κόπηκε στα δύο από το βουητό θανάτου. Στραγγιστή καρδιών, η επίθεση με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) σε νηπιαγωγείο της κεντρικής Σουδάν, την περασμένη Πέμπτη, αποτελεί μια από τις πιο φρικτές στιγμές ενός εμφυλίου πολέμου που τρώει το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας. Οι νεκροί, σύμφωνα με ιατρικές πηγές, ξεπερνούν τους πενήντα. Τριάντα τρεις από αυτούς ήταν παιδιά. Μικρά παιδιά.
Η τραγωδία, ωστόσο, δεν σταμάτησε εκεί. Όπως ανέφερε το Δίκτυο Ιατρών της Σουδάν, όσοι έσπευσαν να βοηθήσουν – πολίτες και προσωπικό πρώτων βοηθειών – έγιναν, στη συνέχεια, και αυτοί στόχοι, μετατρέποντας τη σκηνή της συμφοράς σε παγίδα. Μια πρακτική που παραβιάζει κάθε έννοια ανθρωπιάς και διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, κλείνοντας την πόρτα ακόμα και στην τελευταία πνοή της συμπόνιας.
Στο πεδίο της προπαγάνδας και της ευθύνης, οι δύο πλευρές της σύγκρουσης ανταλλάσσουν κατηγορίες με την ταχύτητα των πυραύλων που πέφτουν. Το στρατιωτικό καθεστώς και το υπουργείο Εξωτερικών που ελέγχει κατηγορούν απευθείας τις Ταχείες Δυνάμεις Υποστήριξης (RSF), το ισχυρό παραστρατιωτικό σώμα, για τη φρικαλεότητα. Από την πλευρά τους, οι RSF αρνούνται καθέτως, ρίχνοντας την ευθύνη στο στρατό για μια άλλη επίθεση με drone, την επόμενη Παρασκευή, σε παζάρι και δεξαμενή καυσίμων στο συνοριακό περάσμα του Αντρέ με το Τσαντ.
Αυτή η ανταλλαγή μαρτυριών πάνω από τα πτώματα των αθώων ξεδιπλώνεται στο ευρύτερο πλαίσιο μιας αιματηρής μάχης για την εξουσία ανάμεσα σε δύο πρώην σύμμαχους: τον Στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ αλ-Μπούρχαν, επικεφαλής των τακτικών ενόπλων δυνάμεων, και τον Στρατηγό Μοχάμεντ Χαμντάν Νταγκάλο, γνωστό ως «Χεμέτι», αρχηγό των RSF. Η σύγκρουσή τους, που ξέσπασε τον Απρίλιο του 2023, έχει μετατρέψει τη Σουδάν σε έναν τόπο καθημερινού φόβου, με εκατομμύρια εκτοπισμένους και μια ανθρωπιστική κρίση επικίνδυνων διαστάσεων.
Η διεθνής κοινότητα, μέσω του UNICEF, καταδίκασε τον χτύπο με την πιο απόλυτη μορφή. «Το να σκοτώνεις παιδιά στο σχολείο τους είναι μια φρικτή παραβίαση των δικαιωμάτων των παιδιών», δήλωσε ο εκπρόσωπος Σέλντον Γιετ, προσθέτοντας με επίκληση: «Τα παιδιά δεν πρέπει ποτέ να πληρώνουν το τίμημα της σύγκρουσης». Οι φωνές για άμεση κατάπαυση του πυρός και ασφαλείς διαδρόμους για ανθρωπιστική βοήθεια ακούγονται, όμως, όλο και πιο αδύναμες, χαμένες στο ρουμπίνι των όπλων.
Η επίθεση στο Καλογκί δεν είναι απλώς μια ακόμα στατιστική στοιχείο. Είναι ένα σημάδι επικίνδυνης κλιμάκωσης, μια απόδειξη ότι η βία έχει αποκτήσει ψυχρό, τεχνολογικό αλάνθαστο. Τα drones, όπλα συχνά αόρατα από το έδαφος, χτυπούν με ψυχρό ακρίβεια την αθωότητα, μετατρέποντας χώρους μάθησης και παιχνιδιού σε πεδία σφαγής.
Καθώς ο πόλεμος εισέρχεται στο δεύτερο έτος του, οι διπλωματικές προσπάθειες παραμένουν σε αδιέξοδο. Η Σουδάν βυθίζεται σε ένα σκοτάδωρο όλο και πιο βαθύ, όπου η πιο ευάλωτη πληθυσμιακή της ομάδα – τα παιδιά της – πληρώνει το υπέρογκο τίμημα. Το συμβάν στο Καλογκί δεν είναι τυχαίο. Είναι το κατευθυνόμενο, τραγικό σύμβολο ενός πολέμου χωρίς όρια, που αφήνει πίσω του όχι μόνο ερείπια κτιρίων, αλλά και ερείπια ανθρώπινων ψυχών. Μια γενιά ολόκληρη κινδυνεύει να μεγαλώσει γνωρίζοντας μόνο τον θόρυβο της έκρηξης και τη σιωπή που ακολουθεί.