Μια αιματηρή επίθεση πριν την αυγή σάρωσε την κοινότητα του Σόλσβιλ, δυτικά του Πρετόρια, αφήνοντας πίσω της έναν τραγικό απολογισμό: έντεκα νεκρούς και δεκατέσσερις τραυματίες. Μεταξύ των θυμάτων, τρία παιδιά – ένα νήπιο, ένα δωδεκάχρονο αγόρι και μια δεκαεξάχρονη κοπέλα – σε ένα γεγονός που συγκλόνισε τη χώρα και ρίχνει φως στις πληγές της ενδημικής βίας και της παρανομίας.
Οι αρχές αναφέρουν ότι τουλάχιστον τρεις ένοπλοι διέσχισαν το κατώφλι ενός παρανομικού μπαρ, ενός λεγόμενου «σίμπιν», στις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, και άνοιξαν ανελέητο πυρ εναντίον των θαμώνων. Η σκηνή, που θυμίζει πολεμικό πεδίο, παραμένει υπό εγκληματολογική εξέταση. Οι μπάλες των όπλων αναλύονται, αλλά οι δράστες εξακολουθούν να είναι αφανείς, με την αστυνομία να έχει κινητοποιήσει μεγάλη επιχείρηση καταδίωξης.
Η εκπρόσωπος της αστυνομίας, ταξίαρχος Αθλέντα Μάθε, δεν έκανε περιστροφές. Συνέδεσε άμεσα τη σφαγή με το εθνικό πρόβλημα των αδειών, παρανόμων πωλήσεων αλκοόλ. «Έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα με αυτά τα παράνομα και χωρίς άδεια καταστήματα ποτού», δήλωσε, υπογραμμίζοντας ότι η πλειοψηφία των μαζικών πυροβολισμών στη χώρα συμβαίνει σε τέτοια μέρη. «Αυτά τα παράνομα σίμπιν μας δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα. Εκεί αναφέρονται πάμπολλοι φόνοι».
Πράγματι, αυτό το επεισόδιο δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά μια πικρή εκδήλωση της βαθιάς κρίσης βίας που ταλανίζει τη Νότια Αφρική. Η χώρα διατηρεί συνεχώς έναν από τους υψηλότερους δολοφονικούς συντελεστές παγκοσμίως, με στατιστικές των Ηνωμένων Εθνών να μιλούν για 45 φόνους ανά 100.000 κατοίκους. Το κράτος απαντά με επιχειρήσεις: μόνο μεταξύ Απριλίου και Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους, οι αρχές έκλεισαν περίπου 12.000 παράνομα καταστήματα ποτού και έκαναν πάνω από 18.000 συλλήψεις σε εθνικό επίπεδο.
Το Σόλσβιλ, μόλις 18 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα, είναι ένα από τα πολλά θύματα ενός πολύπλοκου κοινωνικοοικονομικού προβλήματος. Τα κτίρια-οικοδομές (hostels), απομεινάρια της εποχής του απαρτχάιντ, συχνά φιλοξενούν ανέγγυχες ταβέρνες που λειτουργούν στο περιθώριο του νόμου, μετατρέποντας σε εστίες εγκληματικότητας και διαπληκτισμών.
Η έρευνα προχωρά, αλλά οι ερωτήσεις παραμένουν βαθύτερες. Πώς γίνεται να σταματήσει αυτή η πληγή; Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι η λύση δεν βρίσκεται μόνο στην αστυνόμευση, όσο απαραίτητη κι αν είναι. Απαιτείται μια πολυσχιδής στρατηγική που θα αγγίξει τις ρίζες του καρκίνου: τη φτώχεια, την ανεργία και την υποβάθμιση που ωθούν τόσους πολλούς στην υπόγεια οικονομία της παρανομίας. Για τώρα, μια κοινότητα θρηνεί, και μια ολόκληρη χώρα αναλογίζεται, για άλλη μια φορά, το ανθρώπινο κόστος μιας μάχης που, φαίνεται, απέχει πολύ από το τέλος της.