Μια νέα, βαρυσήμαντη ανάλυση για τις μετακινήσεις στην Κύπρο αποκαλύπτει έναν τόπο που αγωνίζεται με χρόνια κυκλοφοριακή συμφόρηση, με τους κατοίκους να χάνουν κατά μέσο όρο **εκατό ώρες το χρόνο** μέσα στα οχήματά τους. Τα στοιχεία, που προέρχονται από μια εμπεριστατωμένη μελέτη της τεχνολογικής εταιρείας TomTom και παρουσιάστηκαν από τον αναλυτή μεταφορών Λουκά Δημητρίου στον Σίγμα TV, σκιαγραφούν την εικόνα μιας κοινωνίας που στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο ιδιωτικό αυτοκίνητο. Μια εξάρτηση που οι ειδικοί προειδοποιούν ότι είναι μη βιώσιμη και κοστίζει ακριβά, τόσο σε χρόνο όσο και σε οικονομική παραγωγικότητα.
Τα ευρήματα υπογραμμίζουν ένα βαθύτατο υποδομικό και πολιτισμικό πρόβλημα. Σύμφωνα με την έρευνα, που παρακολούθησε αποκλειστικά τις οδικές μετακινήσεις, ένα εκπληκτικό **95% όλων των διαδρομών** στο νησί πραγματοποιείται με προσωπικό αυτοκίνητο. Αυτή η σχεδόν απόλυτη εξάρτηση έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με άλλα αστικά κέντρα της Ευρώπης. Για παράδειγμα, ενώ η δημόσια συγκοινωνία αντιπροσωπεύει το **57% των διαδρομών στο Λονδίνο**, το αντίστοιχο ποσοστό στην Κύπρο παραμένει στο ελάχιστο **5%**. Αυτή η διαφορά φωτίζει μια συστημική αποτυχία στην παροχή βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων.
Οι συνέπειες αυτής της κατάστασης μετριούνται σε καθημερινή βάση με αποτέλεσμα να είναι πικρή η πραγματικότητα. Η μελέτη δείχνει ότι για να διανύσει κανείς μια σχετικά μικρή απόσταση **δεκα χιλιομέτρων** στην Κύπρο, χρειάζεται κατά μέσο όρο **είκοσι έξι λεπτά** – μια διάρκεια που διογκώνεται σημαντικά λόγω των συμφορημένων δικτύων. Αυτή η συνεχής «καρτέλα» όχι μόνο διαβρώνει την ποιότητα ζωής, αλλά επιβαρύνει και την οικονομία μέσω χαμένων ωρών εργασίας και αυξημένης κατανάλωσης καυσίμων.
Ο Λουκάς Δημητρίου, σχολιάζοντας τις πιθανές λύσεις για την κρίση, τόνισε ότι το βάρος τελικά πέφτει στην **αλλαγή συμπεριφοράς**. «Θα συνέβαινε μόνο όταν οι άνθρωποι σταματούσαν να χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους και αξιοποιούσαν άλλα μέσα», δήλωσε. Ωστόσο, αναγνώρισε αμέσως το κύριο εμπόδιο για μια τέτοια μεταστροφή, σημειώνοντας ότι «**η χώρα δεν διαθέτει επαρκή μέσα μαζικής μεταφοράς**». Αυτή η ειλικρινής εκτίμηση δείχνει ένα φαύλο κύκλο: η χαμηλή χρήση του ΜΜΜ αποθαρρύνει τις επενδύσεις, ενώ η κακή υποδομή αποθαρρύνει τη χρήση.
Οι επιπτώσεις της έκθεσης είναι ευρέες. Η έλλειψη ισχυρών, αποδοτικών και ευρέως διαδεδομένων μέσων μαζικής μεταφοράς αποτελεί ένα τρομερό εμπόδιο για οποιαδήποτε ουσιαστική μείωση του όγκου της κυκλοφορίας. Χωρίς σημαντική κυβερνητική επένδυση και μια στρατηγική αναδιάρθρωση της μεταφορικής πολιτικής, ο κύκλος της συμφόρησης φαίνεται να είναι αυτοσυντηρούμενος. Επιπλέον, η περιβαλλοντική επίπτωση των υψηλών εκπομπών ρύπων παραμένει ένα πιεστικό ζήτημα, περιπλέκοντας τους περιβαλλοντικούς στόχους του τόπου.
Κοιτάζοντας προς τα εμπρός, τα δεδομένα θέτουν μια σαφή επιταγή στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Η αντιμετώπιση της κρίσης θα απαιτήσει μια **δυαδική προσέγγιση**: φιλόδοξες, μακροπρόθεσμες επενδύσεις σε εκσυγχρονισμένα δίκτυα δημόσιων συγκοινωνιών, συμπεριλαμβανομένης πιθανώς επέκτασης λεωφορειακών γραμμών, στοχευμένων δρομολογίων και μελλοντικών σιδηροδρομικών συνδέσεων, σε συνδυασμό με βραχυπρόθεσμα κίνητρα για αλλαγή των συνήθειων των επιβατών. Χωρίς μια τέτοια συγκεντρωτική προσπάθεια, η πρόβλεψη για τους κυπριακούς δρόμους παραμένει μια όλο και μεγαλύτερη «καρτέλα», με το ετήσιο υπόλοιπο των χαμένων ωρών να είναι έτοιμο να αυξηθεί, πνίγοντας τόσο την κινητικότητα όσο και την οικονομική δυναμική.