Σε μια πρωτοφανή για τα κυπριακά δεδομένα ποινική ρύθμιση, η Βουλή της Κύπρου ψήφισε χθες βράδυ νομοσχέδιο που καθιστά αυτοτελές αδίκημα τις επιθέσεις εναντίον επαγγελματιών Υγείας και άλλων δημοσίων υπαλλήλων κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Η ποινή φυλάκισης φτάνει μέχρι και τέσσερα χρόνια, σε μια κίνηση που έρχεται ως απάντηση σε μια «επιδημία βίας» που έχει καταγραφεί από τα συνδικάτα του χώρου.
Ο νόμος, που κατατέθηκε από τη Μαρίνα Νικολάου του ΑΚΕΛ και τον Νίκο Γεωργίου της ΔΗΣΥ, προστατεύει ρητά γιατρούς, νοσηλευτές, μαίες, αστυνομικούς και δημόσιους υπαλλήλους, καθώς και όσους τους βοηθούν. Η ευρεία αυτή κάλυψη αποτελεί σαφές μήνυμα: οι επιθέσεις σε όσους εξυπηρετούν το κοινό είναι επίθεση στην ίδια τη λειτουργία του κράτους.
«Όταν ένας επαγγελματίας Υγείας εργάζεται με το φόβο μιας πιθανής επίθεσης, τις επιπτώσεις τις νιώθει όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και ο ασθενής και η ίδια η κοινωνία», τόνισε στη συζήτηση η βουλευτής του ΑΚΕΛ, πιάνοντας τον πυρήνα του ζητήματος. Πράγματι, το κλίμα εκφοβισμού και βίας που έχει αναπτυχθεί σε ορισμένες δημόσιες δομές, ιδιαίτερα στα νοσοκομεία, δεν είναι απλώς θέμα εργασιακών συνθηκών. Είναι ζήτημα δημόσιας ασφάλειας και αξιοπιστίας του συστήματος υγείας.
Η απόφαση της Βουλής έγινε δεκτή με ανακούφιση από το νοσηλευτικό προσωπικό. Το συνδικάτο ΠΑΣΥΔΥ, μέσω του Τμήματος Νοσηλευτών, και η ΠΑΣΥΝΜ, χαρακτήρισαν το μέτρο ως «επιτακτική ανάγκη». «Η θεσμική προστασία των νοσηλευτών και μαιών δεν είναι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση του κράτους», δήλωσαν, υπογραμμίζοντας ότι η ασφάλεια του προσωπικού πρώτης γραμμής είναι προϋπόθεση για την αξιοπρεπή παροχή υπηρεσιών.
Μέχρι σήμερα, τέτοιες πράξεις μπορούσαν να διωχθούν κυρίως βάσει γενικότερων διατάξεων για διατάραξη της κοινής ειρήνης, με συνήθως ελαφρύτερες συνέπειες. Η δημιουργία νέου, ειδικού αδικήματος στέλνει πλέον σαφές αποτρεπτικό μήνυμα. Ωστόσο, όπως επισημαίνουν και οι ίδιοι οι νομοθέτες, ο νόμος από μόνος του δεν αρκεί. Θα πρέπει να συνοδευτεί από επενδύσεις στην υλική ασφάλεια (κάμερες, φύλαξη), από εκπαίδευση του προσωπικού σε τεχνικές αποκλιμάκωσης κρίσεων, αλλά και από ευαισθητοποίηση του ίδιου του κοινού.
Η ψήφιση του νόμου σηματοδοτεί μια σημαντική πολιτισμική στροφή. Αναγνωρίζει ότι η βία εναντίον του προσωπικού που φροντίζει, προστατεύει και εξυπηρετεί τους πολίτες, είναι απαράδεκτη και πρέπει να τιμωρείται αναλόγως. Το ερώτημα που μένει ανοιχτό είναι κατά πόσο αυτή η νομοθετική προσταγή θα μετατραπεί σε αποτελεσματική προστασία στην πράξη. Η απάντηση θα δοθεί στις αυλές των νοσοκομείων και στα δικαστήρια.