Μια δύσκολη και εξουθενωτική πυρόσβεση διεξάγεται από το πρωί σε μια απομακρυσμένη ορεινή περιοχή μεταξύ των χωριών Δόρα και Γεροβάσα, στα υψίπεδα της Λεμεσού. Οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Λεμεσού και Πάφου, με την υποστήριξη του Τμήματος Δασών, αγωνίζονται σώμα με σώμα με τις φλόγες που προεξοφλούν την πυκνή ξηρά βλάστηση, ενισχυμένες από ισχυρούς ανέμους.
Το έδαφος είναι δύσβατο, γεμάτο αγριόχορτα και χαμόκλαδα, γεγονός που καθιστά την πρόσβαση των οχημάτων εξαιρετικά προβληματική και μετατρέπει την επιχείρηση σε μαρathon αντοχής για τους άνδρες στο έδαφος. Όπως επιβεβαιώνεται, μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχουν κινητοποιηθεί αεροπλάνα ή ελικόπτερα για εναέριες ρίψεις νερού, ένα γεγονός που –αν δεν αλλάξει– μπορεί να επιμηκύνει δραματικά την επιχείρηση. Η στρατηγική εστιάζει στην δημιουργία πυρογραμμών και στο να μην αφεθεί η φωτιά να πλησιάσει σε κατοικημένες περιοχές ή πυκνά δασικά οικοσυστήματα.
Οι αρχές δεν έχουν ακόμη εκφράσει κάποια εκτίμηση για την πιθανή αιτία της πυρκαγιάς. Το ερώτημα «φυσικό περιβάλλον ή ανθρώπινο χέρι;» θα απαντηθεί μόνο όταν σβήσει ο τελευταίος σταγόνας της φωτιάς και ξεκινήσει η επίσημη διαδικασία εξέτασης. Ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα που αιωρείται πάνω από το γεγονός είναι ευρύτερο και ανησυχητικότερο.
Η Μεσόγειος, και η Κύπρος στο επίκεντρό της, βιώνουν όλο και πιο έντονα τις πυριγενείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Οι επιστήμονες χρόνια προειδοποιούν: οι σεζόν των πυρκαγιών επιμηκύνονται, οι πυκνές ξηρές βλαστητικές περίοδοι μετατρέπουν τη φύση σε εύφλεκτο υλικό και οι ακραίες καιρικές συνθήκες γίνονται ο νέος κανόνας. Το περιβάλλον που περιγράφεται σήμερα στα υψίπεδα της Λεμεσού – ισχυροί άνεμοι, ξηρασία, δύσβατη τοπογραφία – είναι το κλασικό συνταγή για καταστροφή.
Προς το παρόν, δεν αναφέρεται άμεσος κίνδυνος για οικισμούς, αλλά η κοινότητα παραμένει σε εγρήγορση. Η εξέλιξη των γεγονότων τα επόμενα κρίσιμα 24ωρα εξαρτάται από δύο παράγοντες: τη συμπεριφορά του ανέμου και την αντοχή των πυροσβεστικών δυνάμεων που παλεύουν στην πρώτη γραμμή.
Αυτό το επεισόδιο είναι ένας ακόμη ηχηρός κώδωνας κινδύνου. Υπενθυμίζει με τραχύ τρόπο την απόλυτη αναγκαιότητα της συνεχούς επένδυσης στην πρόληψη (καθαρισμοί, εναέρια μέσα, σύγχρονος εξοπλισμός), στην διαagency συνεργασία και στην ευαισθητοποίηση των πολιτών. Σε μια εποχή όπου η φωτιά γίνεται όλο και πιο απρόβλεπτος και επικίνδυνος αντίπαλος, η ετοιμότητα δεν είναι πολυτέλεια. Είναι επιβίωση.