Η επίσκεψη του Προέδρου της Κύπρου, Νίκου Χριστοδουλίδη, στο Κίεβο και η συνάντησή του με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν ήταν απλώς μια διπλωματική εντυπωσιακή κίνηση. Ήταν, κατά βάθος, μια συγκίνηση δύο λαών που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τη δίνη του πολέμου, την εισβολή και τον κατακερματισμό της πατρίδας τους. Στο πλαίσιο αυτό, η Κύπρος δεν μιλάει απλώς για «αλληλεγγύη». Μιλάει με το βάρος της ιστορικής της μνήμης, αυτής του 1974, προσφέροντας στην Ουκρανία μια στήριξη που έχει τη γεύση της αυτογνωσίας.
Ο κύριος Χριστοδουλίδης δεν άφησε καμία αμφιβολία ως προς τη στάση της χώρας του. «Η Κύπρος στέκεται στο πλευρό της Ουκρανίας, στη σωστή πλευρά της ιστορίας», δήλωσε χαρακτηριστικά, υποσχόμενος συνέπεια και ξεκάθαρη πολιτική βούληση. Αυτή η βούληση, όμως, μεταφράστηκε αμέσως σε πολύ συγκεκριμένο πολιτικό εχέγγυο: Η Κύπρος θα τοποθετήσει την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην κορυφή των προτεραιοτήτων της, όταν αναλάβει την Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ το 2026.
«Στο πλαίσιο της κυπριακής Προεδρίας, η διεύρυνση θα είναι βασική προτεραιότητα, με τη διαδρομή της Ουκρανίας προς την ευρωπαϊκή οικογένεια να βρίσκεται ψηλά στην ημερήσια διάταξή μας», επιβεβαίωσε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης. Μιλάμε, λοιπόν, για μια στρατηγική υποστήριξη που θα εκδηλωθεί σε κρίσιμο χρονικό σημείο, μόλις 26 ημέρες πριν η Κύπρος αρχίσει τις προετοιμασίες για τη θητεία της στις Βρυξέλλες.
Πέρα από τα σύμβολα, η επίσκεψη είχε και σαρκώδες περιεχόμενο. Συζητήθηκαν μηχανισμοί στρατιωτικής βοήθειας, οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας και η μεταπολεμική ανοικοδόμηση. Η Κύπρος, μάλιστα, έχει ήδη δεχτεί περίπου 25.000 Ουκρανούς πρόσφυγες, προσφέροντας καταφύγιο. Ο κυπριακός πρόεδρος, ωστόσο, δεν δίστασε να ρίξει και μια «πικρή» κριτική προς όσες ευρωπαϊκές χώρες επιλέγουν, κατά τη γνώμη του, μια «υπολογισμένη ουδετερότητα» που αποδυναμώνει την ενωσιακή αποτελεσματικότητα.
Η συμφωνία Κιέβου-Λευκωσίας έχει πολλαπλές προεκτάσεις. Για την Ουκρανία, εξασφαλίζει έναν έμπιστο υποστηρικτή μέσα στις δομές της ΕΕ. Για την Κύπρο, ενισχύει τη διπλωματική της θέση, επιδεικνύοντας την ηθική της αυθεντία σε ένα ζήτημα που αγγίζει τον πυρήνα του διεθνούς δικαίου: την ακεραιότητα των συνόρων. Τέλος, η συνάντηση υπήρξε ευκαιρία για τον κ. Χριστοδουλίδη να ενημερώσει τον ουκρανό ομόλογό του για τις τελευταίες εξελίξεις στο κυπριακό, θυμίζοντας ότι η αλληλεγγύη είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης.
Σε μια Ευρώπη που μερικές φορές διστάζει, η φωνή της Κύπρου, που αντηχεί από τα ερείπια ενός χωρισμένου νησιού, φέρνει μια διαφορετική, βαθιά προσωπική διάσταση στον αγώνα της Ουκρανίας. Δεν είναι απλώς πολιτική. Είναι θέμα αρχών που πηγάζουν από πληγωμένη μνήμη.