Σε μια αξιοσημείωτη επίδειξη μητρικής αφοσίωσης που ξεπερνά τα είδη, μια πεντάχρονη αρκούδα πολική στον βόρειο Καναδά υιοθέτησε ένα ορφανό αρκουδάκι, ένα φαινόμενο που οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν ως εξαιρετικά ασυνήθιστο και βαθιά συναρπαστικό. Αυτό το εκπληκτικό γεγονός, το οποίο καταγράφηκε από ερευνητές κοντά στην περιοχή Churchill της Manitoba, προσφέρει μια μοναδική ματιά στις πολύπλοκες κοινωνικές δυναμικές και τις στρατηγικές προσαρμογής αυτών των εμβληματικών αρπακτικών της Αρκτικής, ιδιαίτερα σε ένα περιβάλλον που συνεχώς μεταβάλλεται.
Η ασυνήθιστη αυτή ιστορία ήρθε στο φως όταν η μητέρα αρκούδα, ταυτοποιημένη από τους ερευνητές μέσω κολάρου GPS ως X33991, εντοπίστηκε αρχικά την άνοιξη να εξέρχεται από τη χειμερινή της φωλιά με ένα μοναδικό αρκουδάκι. Ωστόσο, μεταγενέστερες παρατηρήσεις αποκάλυψαν μια σημαντική εξέλιξη: η ίδια αρκούδα συνοδευόταν πλέον από δύο αρκουδάκια. Αυτό υποδηλώνει ότι, περίπου δέκα με έντεκα μήνες μετά την έναρξη των μητρικών της καθηκόντων, είχε δεχτεί στην αγκαλιά της ένα επιπλέον νεαρό αρκούδι, το οποίο δεν ήταν βιολογικά δικό της. Αυτή η συμπεριφορά, αν και έχει καταγραφεί, είναι εξαιρετικά σπάνια, με μόλις δώδεκα παρόμοιες περιπτώσεις να έχουν τεκμηριωθεί στα σχεδόν πενήντα χρόνια αφοσιωμένης μελέτης του υποπληθυσμού των αρκούδων πολικών της Δυτικής Θάλασσας Hudson.
Επιστήμονες από τους οργανισμούς Polar Bears International και Environment and Climate Change Canada, οι οποίοι παρακολουθούν σχολαστικά τις αρκούδες πολικές σε αυτή την περιοχή, περιγράφουν την υιοθεσία ως "περίεργη συμπεριφορά" και "ενδιαφέρουσα πτυχή της ζωής των αρκούδων πολικών". Η επικρατούσα θεωρία είναι ότι το υιοθετημένο αρκουδάκι πιθανότατα βρισκόταν σε κίνδυνο, έχοντας χάσει τη βιολογική του μητέρα. Ο Evan Richardson, ερευνητής επιστήμονας, εξηγεί: "Οι θηλυκές αρκούδες πολικές είναι εξαιρετικές μητέρες και είναι προγραμματισμένες για να φροντίζουν τα μικρά τους. Πιστεύουμε ότι αν υπάρχει ένα μικρό αρκουδάκι που κλαίει στην ακτή και έχει χάσει τη μητέρα του, αυτές οι θηλυκές απλά δεν μπορούν να αντισταθούν στο να το αναλάβουν και να το φροντίσουν". Αυτό υποδηλώνει ένα ισχυρό μητρικό ένστικτο που, υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να επεκταθεί πέρα από τους γενετικούς δεσμούς.
Η διαδικασία τεκμηρίωσης είναι ενδελεχής, περιλαμβάνοντας εξελιγμένες τεχνικές παρακολούθησης. Η μητέρα αρκούδα παρακολουθείται στενά μέσω του κολάρου GPS, ενώ οι ερευνητές προσπαθούν επίσης να ταυτοποιήσουν τη βιολογική μητέρα του υιοθετημένου αρκουδιού μέσω συλλογής γενετικού υλικού. Το πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής, που επηρεάζει βαθιά το περιβάλλον της Αρκτικής και τη διαθεσιμότητα του θαλάσσιου πάγου, δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον, κάθε περίπτωση επιτυχημένης μητρικής φροντίδας, είτε βιολογικής είτε υιοθετημένης, αποτελεί μια ζωτικής σημασίας συμβολή στην ανθεκτικότητα του είδους. Η συνεχιζόμενη έρευνα υπόσχεται να προσφέρει πολύτιμες γνώσεις για την προσαρμοστική ικανότητα και την συμπεριφορική πλαστικότητα των αρκούδων πολικών, προσφέροντας μια αχτίδα ελπίδας εν μέσω των ευρύτερων ανησυχιών για το μέλλον τους.