Η Ουάσινγκτον, με μια κίνηση που στέλνει ηχηρό μήνυμα παγκοσμίου επιπέδου, έδωσε το πράσινο φως για έναν αμυντικό προϋπολογισμό ύψους 901 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το οικονομικό έτος 2026. Αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία, μετά την έγκρισή της από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, δεν καθορίζει απλώς τις αμυντικές δαπάνες της Αμερικής, αλλά σφραγίζει και τη δέσμευσή της σε βασικές διεθνείς συμμαχίες, ειδικά απέναντι σε μια ολοένα και πιο τεταμένη γεωπολιτική πραγματικότητα. Η εξέλιξη αυτή συμπίπτει με τη δέσμευση των ίδιων των συμμάχων του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ τους, μια εξέλιξη που ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, κ. Στόλτενμπεργκ, χαιρέτισε ως απόδειξη της σημαντικής επιρροής του ΝΑΤΟ στην εξωτερική πολιτική.
Ο νέος αμερικανικός αμυντικός προϋπολογισμός είναι προσεκτικά δομημένος για να διατηρήσει την αμερικανική στρατιωτική παρουσία σε στρατηγικά καίριες περιοχές. Διασφαλίζει τη συνέχιση ισχυρών στρατιωτικών αποστολών στην Ευρώπη και τη Νότια Κορέα, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα διαβεβαίωσης προς τους συμμάχους και αποτροπής προς πιθανούς αντιπάλους. Ο στόχος είναι να αποτραπεί οποιαδήποτε απότομη μείωση των αμερικανικών στρατιωτικών δεσμεύσεων στο εξωτερικό, ιδίως στην Ευρώπη, μια ανησυχία που έχει αναδυθεί σε συζητήσεις για πιθανές μελλοντικές διοικήσεις. Το Πεντάγωνο δεσμεύεται πλέον τυπικά να διατηρήσει τουλάχιστον 76.000 Αμερικανούς στρατιώτες στην Ευρώπη, εκτός εξαιρετικών συνθηκών, και 28.500 στη Νότια Κορέα.
Ένα σημαντικό μέρος των κονδυλίων προορίζεται για την ενίσχυση των αμυντικών ικανοτήτων της Ουκρανίας απέναντι στη συνεχιζόμενη ρωσική επιθετικότητα. Η νομοθεσία εγκρίνει 800 εκατομμύρια δολάρια για τα επόμενα δύο χρόνια για την Πρωτοβουλία Ασφάλειας της Ουκρανίας, με 400 εκατομμύρια ετησίως να κατευθύνονται στην εγχώρια παραγωγή όπλων ειδικά για την πολεμική προσπάθεια του Κιέβου. Αυτή η σταθερή οικονομική και υλική υποστήριξη αντανακλά διμερή συναίνεση στην ανάγκη στήριξης της Ουκρανίας στον αγώνα της για κυριαρχία, ειδικά καθώς η Ρωσία συνεχίζει την κατοχή ουκρανικών εδαφών και εκφράζει βλέψεις για περαιτέρω εδαφικό έλεγχο. Η συνεχιζόμενη σύγκρουση, που πυροδοτήθηκε από την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας τον Φεβρουάριο του 2022 και προηγήθηκε η προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, παραμένει κεντρική ανησυχία που καθοδηγεί την αμερικανική αμυντική πολιτική.
Πέρα από την Ανατολική Ευρώπη, ο αμυντικός λογαριασμός αντιμετωπίζει και τις εξελισσόμενες δυναμικές ασφαλείας στον Ινδο-Ειρηνικό και τη Μέση Ανατολή. Μια σημαντική επιχορήγηση ύψους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων προορίζεται για την Πρωτοβουλία Συνεργασίας Ασφάλειας της Ταϊβάν, υπογραμμίζοντας τη δέσμευση των ΗΠΑ στην ενίσχυση των αμυντικών ικανοτήτων του νησιωτικού έθνους εν μέσω της αυξανόμενης στρατιωτικής επιθετικότητας της Κίνας στην περιοχή. Επιπλέον, η νομοθεσία εγκρίνει 600 εκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια ασφαλείας για το Ισραήλ, ενισχύοντας μια μακροχρόνια στρατηγική συμμαχία και υποστηρίζοντας συνεργατικά προγράμματα πυραυλικής άμυνας. Αυτές οι πολυδιάστατες κατανομές αναδεικνύουν έναν στρατηγικό επαναπροσανατολισμό, με στόχο την προώθηση μεγαλύτερης αμυντικής συνεργασίας σε ένα φάσμα συμμαχικών εθνών και εταίρων.
Ενώ η Γερουσία και η Βουλή των ΗΠΑ έχουν επιδείξει ενιαίο μέτωπο σε αυτές τις κρίσιμες αμυντικές δαπάνες, το σκεπτικό πίσω από αυτή την αυξημένη δαπάνη και τη διεθνή δέσμευση παραμένει αντικείμενο συνεχούς συζήτησης. Οι υποστηρικτές υποστηρίζουν ότι αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα για τη διατήρηση της παγκόσμιας σταθερότητας και την αποτροπή της επιθετικότητας, ιδιαίτερα από τη Ρωσία. Αντίθετα, οι επικριτές, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων Δημοκρατικών νομοθετών, έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με την πιθανότητα ανεξέλεγκτης επέκτασης της στρατιωτικής ισχύος και την ανάγκη για συνεχή κοινοβουλευτική εποπτεία. Η Ρωσία, εν τω μεταξύ, απορρίπτει σταθερά τους ισχυρισμούς περί άμεσης απειλής για τις ευρωπαϊκές χώρες ως "καθαρή ανοησία", με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να επαναλαμβάνει τους στόχους της χώρας του, συμπεριλαμβανομένης της "απελευθέρωσης των ιστορικών εδαφών της" μέσω στρατιωτικών μέσων, εάν οι διπλωματικές οδοί αποδειχθούν αναποτελεσματικές. Οι νομοθετικές ενέργειες του Κογκρέσου των ΗΠΑ, επομένως, δεν είναι απλώς δημοσιονομικές αποφάσεις, αλλά ισχυρές δηλώσεις προθέσεων σε ένα πολύπλοκο και ολοένα και πιο ασταθές διεθνές τοπίο.