Οι καταστροφικές πλημμύρες που έπληξαν την Ασία τον περασμένο Νοέμβριο δεν αποτελούν απλώς μια «κακή περίοδο» του μουσώνα, αλλά αντιπροσωπεύουν ένα σαφές δείγμα της παρούσας πραγματικότητας. Μια πρόσφατη επιστημονική μελέτη που παρουσιάστηκε στο διεθνές συνέδριο **World Weather Attribution** επιβεβαιώνει τις έντονες ανησυχίες: η κλιματική αλλαγή, που προκαλείται από τις εκπομπές ορυκτών καυσίμων, έχει αυξήσει την ένταση των κατακλυσμών κατά **28% έως 160%**. Συγκεκριμένα, στη Σρι Λάνκα, οι βροχοπτώσεις είναι πλέον έως και **50% πιο ισχυρές** σε σύγκριση με το προβιομηχανικό κλίμα.
«Οι βροχές του μουσώνα είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο σε αυτή την περιοχή του κόσμου», εξηγεί η **Δρ. Σάρα Κιου**, κλιματολόγος και κύρια συγγραφέας της μελέτης. «Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό είναι η αυξανόμενη ισχύς αυτών των καταιγίδων». Οι κυκλώνες «Ντίτγουα» και «Σενγιάρ» προκάλεσαν πλημμύρες που ξεπέρασαν τα τέσσερα μέτρα ύψος, προκαλώντας τον θάνατο **πάνω από 1.750 ανθρώπων** και αφήνοντας εκατοντάδες αγνοούμενους. Ο καθηγητής **Λαλίθ Ρατζαπάκσε** χαρακτηρίζει την κατάσταση «μια ανησυχητική νέα πραγματικότητα», με «πρωτοφανείς βροχοπτώσεις, μαζική απώλεια ζωών και τεράστια αναστάτωση των οικονομικών δραστηριοτήτων».
Οι άμεσες απώλειες, όμως, δεν αποτελούν το τέλος της φρίκης. **Εκατομμύρια** άνθρωποι έχουν επηρεαστεί, με τις φτωχότερες κοινότητες να επωμίζονται το κύριο βάρος της καταστροφής σπιτιών και επιχειρήσεων. Οι ειδικοί προειδοποιούν για επικείμενη έκρηξη θνησιμότητας από μη μεταδοτικές ασθένειες, λόγω της κατάρρευσης του ιατρικού συστήματος και των αλυσίδων εφοδιασμού. Στο νησί Σουμάτρα, η μελέτη επισημαίνει ότι η αλόγιστη αποψίλωση των δασών επιδείνωσε την κατάσταση, στερώντας από το τοπίο τη φυσική του ικανότητα απορρόφησης νερού.
Παράλληλα, σε μια **τρομακτική σύμπτωση καταστροφών**, η σύγκλιση κλιματικών και συγκρουσιακών παραγόντων ανέδειξε μια άλλη σκοτεινή πτυχή. Η χειμερινή καταιγίδα «Μπάιρον» έπληξε τη **Λωρίδα της Γάζας**, πλημμυρίζοντας προσωρινούς καταυλισμούς προσφύγων στη **Ράφα**. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, **850.000 άνθρωποι** βρίσκονται σε κίνδυνο, με οικογένειες παγιδευμένες σε υγρά τέντα και τις ομάδες διάσωσης να αντιμετωπίζουν δυσκολίες λόγω έλλειψης εξοπλισμού.
Αυτές οι παράλληλες κρίσεις αποκαλύπτουν ένα διπλό δυναμικό της εποχής μας. **Πρώτον**, η ανθρωπογενής υπερθέρμανση ενισχύει αναμφισβήτητα τα ακραία καιρικά φαινόμενα, μετατρέποντας γνωστά φαινόμενα σε θανατηφόρα γεγονότα. **Δεύτερον**, η προϋπάρχουσα κοινωνική ευθραυστότητα, από τη φτώχεια έως τον πόλεμο, πολλαπλασιάζει τραγικά το ανθρώπινο τίμημα. Καθώς η ατμόσφαιρα συνεχίζει να θερμαίνεται και να συγκρατεί περισσότερη υγρασία, η ανθεκτικότητα των πιο ευάλωτων πληθυσμών της Γης διαβρώνεται συστηματικά.
Το μήνυμα είναι σαφές: η κλιματική κρίση δεν αποτελεί έναν μελλοντικό κίνδυνο, αλλά έναν **επιταχυντή τραγωδιών** που εκδηλώνεται άμεσα. Απαιτείται όχι μόνο επιταχυνόμενη δράση για το κλίμα, αλλά και μια ριζική επανεκτίμηση της παγκόσμιας ανταπόκρισης στις καταστροφές και της δίκαιης κατανομής των πόρων. Το «νέο φυσιολογικό» φαίνεται να είναι η χειρότερη εκδοχή του παλιού.