Η τελετή απονομής του Νόμπελ Ειρήνης στην Όσλο βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρές αμφισβητήσεις, ενώ παράλληλα μια ξεχωριστή διαμάχη έχει ξεσπάσει στη διοίκηση του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Αυτές οι δύο παράλληλες κρίσεις, αν και φαινομενικά άσχετες, αναδεικνύουν κοινά και επώδυνα ερωτήματα: Πού διαχωρίζεται η αδιαμφισβήτητη ουδετερότητα από την αμφιλεγόμενη πολιτική παρέμβαση; Και πώς μπορούν τα βραβεία να επιβραβεύουν τους αγωνιστές, όταν οι ίδιοι κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από την ιστορία;
Το Νορβηγικό Ινστιτούτο Νόμπελ αναγκάστηκε να ακυρώσει την προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου με τη φετινή βραβευμένη, τη Μαρία Κορίνα Ματσάδο από τη Βενεζουέλα, μόλις λίγες ώρες πριν την προγραμματισμένη της εμφάνιση. Οι αρμόδιοι παραδέχτηκαν την άγνοιά τους σχετικά με την ακριβή τοποθεσία της ή την πιθανότητα να καταφέρει να ταξιδέψει ποτέ στην Όσλο. Η κυρία Ματσάδο, η οποία βρίσκεται σε καθεστώς απόκρυψης από τις αρχές του Καράκας που την έχουν χαρακτηρίσει φυγά, επικοινωνεί αποκλειστικά μέσω ηχογραφημένων μηνυμάτων. «Κι εμείς βρισκόμαστε στο σκοτάδι», δήλωσε χαρακτηριστικά ένας εκπρόσωπος του Ινστιτούτου, μια φράση που αποτυπώνει την έκτακτη φύση της κατάστασης. Το ίδιο το βραβείο, με στόχο την προβολή και την ενίσχυση, κινδυνεύει να βρεθεί σε ένα κενό βάθρο, μετατρέποντας την τελετή σε σιωπηλή μαρτυρία των καταπιεστικών συνθηκών που οδήγησαν στην απονομή του.
Ταυτόχρονα, μια άλλη, εξίσου εκρηκτική, κατάσταση έχει ξεσπάσει στον χώρο του ποδοσφαίρου. Ο πρόεδρος της FIFA, Τζάνι Ινφαντίνο, απένειμε το πρώτο «Βραβείο Ειρήνης» του οργανισμού στον πρώην Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ενώ στη συνέχεια τον προέτρεψε δημόσια να διεκδικήσει και το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Αυτή η ενέργεια, που θύμισε περισσότερο πολιτική επίδειξη παρά αθλητική διάκριση, προκάλεσε άμεση και έντονη αντίδραση. Η οργάνωση FairSquare, που ασχολείται με την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπέβαλε επίσημη ηθική καταγγελία, κατηγορώντας τον κύριο Ινφαντίνο για παραβίαση των κανόνων πολιτικής ουδετερότητας της FIFA. «Αυτό αποδεικνύει πώς η προβληματική δομή διακυβέρνησης της FIFA επέτρεψε στον Ινφαντίνο να παραβιάζει κατάφωρα τους κανονισμούς του οργανισμού», δήλωσε ο Nicholas McGeehan.
Οι δύο αυτές ιστορίες, η μία φορτισμένη με κίνδυνο και αδιανόητη απουσία, η άλλη με υπερβολική παρουσία και εμφανείς πολιτικές φιλοδοξίες, αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Αποκαλύπτουν πόσο εύθραυστα είναι τα σύμβολα παγκόσμιας αναγνώρισης όταν συγκρούονται με την αμείλικτη πραγματικότητα της διεθνούς πολιτικής. Το ένα βραβείο απειλείται από τη σιωπή και την ανάγκη για φυγή, ενώ το άλλο διακυβεύεται από την φανατική προσήλωση και την αυθαιρεσία. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, η ουσία και η νομιμότητα των ίδιων των βραβείων τίθενται υπό κρίση. Στο τέλος, το ερώτημα παραμένει διαχρονικό: τι τιμούμε πραγματικά, και ποιος ορίζει τους όρους της ειρήνης;