Σε μια τελετή που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η κορύφωση της σύγχυσης αθλητικών και γεωπολιτικών συμφερόντων, η Διεθνής Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA) απένειμε το πρώτο της «Βραβείο Ειρήνης» στον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Η απονομή, από το χέρι του προέδρου της FIFA, Τζάνι Ινφαντίνο, στο Κένεντι Σέντερ της Ουάσινγκτον, πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την κλήρωση του Μουντιάλ του 2026. Η απόφαση να τιμηθεί ένας από τους πιο διχαστικούς πολιτικούς ηγέτες της εποχής μας, κατά τη διάρκεια μιας αθλητικής γιορτής, άφησε πολλούς με το στόμα ανοιχτό και προκάλεσε άμεσα ένα κύμα κριτικής.

Ο Τζάνι Ινφαντίνο παρουσίασε το νέο βραβείο ως αναγνώριση προς όσους «έχουν επιδείξει εξαιρετικές και μοναδικές πράξεις υπέρ της ειρήνης» και «έχουν καταφέρει να ενώσουν ανθρώπους σε όλο τον κόσμο». Το σκηνικό ήταν βαθιά συμβολικό: η πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών, λίγο πριν την κλήρωση ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος που θα φιλοξενηθεί από κοινού από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και το Μεξικό. Οι ηγέτες και των τριών χωρών – ο Τραμπ, η πρόεδρος του Μεξικού Κλάουδια Σέινμπαουμ και ο πρωθυπουργός του Καναδά Τζάστιν Τριντό – βρέθηκαν στο προσκήνιο για την αποκάλυψη των ομίλων.

Σε μια βραδιά γεμάτη μουσική και λαμπρότητα, ο Ντόναλντ Τραμπ δέχτηκε το τρόπαιο, το μετάλλιο και το πιστοποιητικό. Στην ομιλία του, ο πρώην πρόεδρος δεν έδειξε καθόλου δισταγμό, ισχυριζόμενος ότι «έσωσε δεκάδες εκατομμύρια ζωές» μέσω των διπλωματικών του παρεμβάσεων. Η FIFA, από την πλευρά της, τόνισε τα ρεκόρ πωλήσεων εισιτηρίων για το Μουντιάλ 2026, ζωγραφίζοντας μια εικόνα απρόσκοπτης παγκόσμιας ενθουσιασμένης προσδοκίας.

Ωστόσο, πίσω από τη λάμψη των προβολέων, η κριτική είναι καυτή και αιχμηρή. Το κύριο επιχείρημα αφορά την ίδια την ψυχή του διεθνούς ποδοσφαίρου: την αρχή της απολιτικοποίησης. Η FIFA, που συχνά επικαλείται αυτόν τον ιερό κανόνα για να αποφεύγει ενοχλητικές θέσεις, φαίνεται τώρα να τον παρατάει με τη μία της κίνηση. Η απονομή του ανώτατου ειρηνευτικού της διακριτικού σε εν ενεργεία πολιτικό – και μάλιστα σε έναν που είναι ο ορισμός της πόλωσης – θεωρείται από πολλούς παρατηρητές ως πλήρης εγκατάλειψη της ουδετερότητας. Οι επικριτές βλέπουν σε αυτή την κίνηση μια ξεκάθαρη πολιτική στοίχιση, ένα είδος έμμεσης έγκρισης, που μπορεί να υπονομεύσει την αξιοπιστία του οργανισμού και την ικανότητά του να λειτουργεί ως ενοποιητικός παράγοντας.

Το «Βραβείο Ειρήνης FIFA» γεννιέται λοιπόν κάτω από ένα πυκνό σύννεφο αμφισβήτησης. Ενώ ο Ινφαντίνο το υπερασπίζεται ως φυσικό επακόλουθο της δύναμης του ποδοσφαίρου να χτίζει γέφυρες, η πρώτη του απονομή το πολιτικοποίησε αναπόφευκτα. Ανοίγει ανησυχητικές ερωτήσεις: Ποιος θα είναι ο επόμενος; Με ποια κριτήρια θα επιλέγονται οι βραβευόμενοι; Το βραβείο αυτό θα γίνει σύμβολο ειρηνευτικής προσφοράς ή εργαλείο γεωπολιτικής χειραγώγησης;

Καθώς το ποδοσφαιρικό σύμπαν στρέφει τις ομπρέλες του προς το Μουντιάλ του 2026, το βαρύ φορτίο αυτής της πρώτης απονομής θα συνεχίσει να αιωρείται πάνω από τη FIFA. Η ισορροπία μεταξύ του ονείρου για έναν ενωμένο κόσμο μέσω του αθλητισμού και της σκληρής πραγματικότητας της διεθνούς πολιτικής, φαίνεται πιο επισφαλής από ποτέ.