Στο Μπελέμ της Βραζιλίας, όπου συγκεντρώνονται οι αντιπρόσωποι για την COP30, υπάρχει μια αίσθηση απογοήτευσης. Οι προσδοκίες για σημαντικές αλλαγές έχουν μειωθεί. Η παγκόσμια μετάβαση σε καθαρή ενέργεια είναι αργή. Επίσης, οι επιχειρήσεις εστιάζουν στην ενεργειακή ασφάλεια και την οικονομική προσιτότητα. Μερικές ομάδες προσπαθούν να μειώσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό δημιουργεί ένα δύσκολο περιβάλλον για δράση για το κλίμα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, με την κυβέρνηση Τραμπ, απομακρύνονται από τις δεσμεύσεις τους για το κλίμα. Έχουν φύγει από τη Συμφωνία του Παρισιού. Η παγκόσμια ζήτηση για ενέργεια αυξάνεται, πράγμα που σημαίνει ότι συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα. Η συζήτηση για την απανθρακοποίηση έχει αλλάξει. Η στροφή από τις ρυπογόνες πηγές ενέργειας είναι πιο αργή από ό,τι περιμέναμε. Επομένως, ο στόχος της COP30 μπορεί να αλλάξει. Αντί για 1,5°C αύξηση της θερμοκρασίας, ίσως στοχεύσουμε σε "πολύ κάτω από 2°C".
Αυτή η αλλαγή στις παγκόσμιες προτεραιότητες φαίνεται και σε εθνικό επίπεδο. Η Ισπανία, για παράδειγμα, ανησυχεί για την κλιματική αλλαγή και τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Ο Πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ ανακοίνωσε ένα σχέδιο για κλιματικά καταφύγια σε δημόσια κτίρια. Επίσης, θα δοθούν χρήματα για την πρόληψη πλημμυρών και πυρκαγιών σε μικρές πόλεις. Ο Σάντσεθ είπε: "Οι ξηρασίες και οι καύσωνες δεν είναι πια σπάνιοι. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα."
Ωστόσο, ενώ εστιάζουμε στην προσαρμογή, υπάρχουν και άλλες ανησυχίες. Ορισμένες ομάδες προσπαθούν να μειώσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, ειδικά τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία. Αυτές οι ομάδες προσπαθούν να αλλάξουν νόμους για τις αμβλώσεις και τα δικαιώματα LGBTQ+. Αυτό δημιουργεί προβλήματα, ειδικά για γυναίκες και κορίτσια.
Η Κίνα, με λίγες γεννήσεις, προσπαθεί να ενθαρρύνει τις οικογένειες. Ωστόσο, φορολογεί τα αντισυλληπτικά. Αυτό δείχνει πόσο περίπλοκες είναι οι παγκόσμιες πολιτικές. Η αλλαγή στην προσέγγιση για το κλίμα και η άμυνα των παραδοσιακών αξιών δημιουργούν αβεβαιότητα για το μέλλον.