Η τελετή για το Νόμπελ Ειρήνης στην Όσλο έχει προβλήματα. Επίσης, υπάρχει μια διαμάχη στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Αυτές οι δύο καταστάσεις, αν και διαφορετικές, δείχνουν παρόμοια προβλήματα. Πού σταματάει η ουδετερότητα και αρχίζει η πολιτική παρέμβαση; Πώς μπορούμε να τιμάμε τους αγωνιστές όταν αυτοί κινδυνεύουν;
Το Νορβηγικό Ινστιτούτο Νόμπελ ακύρωσε μια συνέντευξη με τη νικήτρια, Μαρία Κορίνα Ματσάδο από τη Βενεζουέλα. Δεν ήξεραν πού βρισκόταν ή αν θα μπορούσε να ταξιδέψει. Η κυρία Ματσάδο κρύβεται από τις αρχές και μιλάει μόνο με ηχογραφημένα μηνύματα. Ένας εκπρόσωπος είπε: «Είμαστε στο σκοτάδι». Το βραβείο, που θέλει να βοηθήσει, κινδυνεύει να μην έχει νικητή στην τελετή.
Ταυτόχρονα, στο ποδόσφαιρο, ο πρόεδρος της FIFA, Τζάνι Ινφαντίνο, έδωσε ένα βραβείο στον Ντόναλντ Τραμπ. Μετά, τον πρότρεψε να ζητήσει και το Νόμπελ Ειρήνης. Αυτό δεν φάνηκε σαν αθλητική διάκριση, αλλά σαν πολιτική κίνηση. Ομάδες για τα ανθρώπινα δικαιώματα αντέδρασαν. Κατηγόρησαν τον κύριο Ινφαντίνο ότι παραβίασε τους κανόνες ουδετερότητας της FIFA.
Αυτές οι δύο ιστορίες δείχνουν πόσο δύσκολο είναι τα σύμβολα αναγνώρισης να λειτουργούν στην πολιτική. Το ένα βραβείο απειλείται από τη σιωπή και την απουσία. Το άλλο από την υπερβολική προβολή και την αυθαιρεσία. Και στις δύο περιπτώσεις, η αξία των βραβείων αμφισβητείται. Το ερώτημα παραμένει: τι τιμάμε πραγματικά και ποιος ορίζει την ειρήνη;